“… and I cannot cannot go

… and yet I cannot go

… I will not cannot go”

‘hide’ is an audiovisual work that explores the interface between our interior and exterior worlds. It examines how we aim to protect yet often isolate ourselves from those closest to us. ‘hide’ moves from the extremely quiet, close and intimate to the overwhelmingly loud, far and massive.

By interrogating human form it explores the human condition and attempts to expose the dichotomy of being unquestionably alone in a world full of people.

‘hide’ (2022) is a work created and performed by Twan Bracco Gartner and Cris Mollee. Twan is a composer and sound artist with an equal fascination for melody and noise. In ‘hide’ he makes use of recurring musical themes and variations to mirror his perception of and interaction with the outside world. Cris is a creative technologist and scenographer with an interest in digital physicality. She uses the human body as a medium to explore computer perception and computer interpretation to investigate embodiment.

Lichtshow voor debuut Lena Hessels, clubtour 2021/2022.

Het verwerken van mentale chaos en onzekerheden vormt het overkoepelende thema van ‘The Burden’. Tijdens de liveregistratie zette Throwing Bricks deze mentale chaos letterlijk centraal in de vorm van een grote monoliet te midden van Pandora. Hierop werden visuals uit de avantgarde film A Page of Madness (1926) geprojecteerd. Deze film gaat over een man die in een psychiatrische inrichting gaat werken om dichter bij zijn daar opgenomen vrouw te zijn. Tijdens zijn werk in de inrichting verliest hij alle controle over wat fantasie en wat werkelijkheid is.

Beeld door Gijs Walstra, Kees Willems, Reuben Hamburger en Koen Bouman.

STO over Dear Computer:

Cris opent graag het gesprek over onze relatie die we aangaan met onze apparaten. Hoe kunnen we met ze samenwerken? Wat betekent het om de computer ruimte te geven voor eigen interpretatie? Wat voor effect heeft dit op onze relatie die we aangaan met onze apparaten. Ze zoomt in op de interactie met technologie als volwaardige partner en de consequenties op ons eigen doen, laten en denken. Dear Computer (2021) is de uitkomst van een samenwerking van Cris en haar laptop. Om de computer een mening over haar te laten vormen maakte ze een dataset van zichzelf en liet de computer een interpretatie maken met AI door middel van SytleGAN. De computer had weinig boodschap aan de functionaliteit van het menselijk lichaam en presenteerde versies van Cris zonder armen en benen - of juist met 3. Cris accepteerde de inbreng van de computer en maakte een fysieke kledinglijn voor haar digitale versies om zo de consequentie van het nieuwe lichaam voelbaar te maken voor haar publiek.

Imre van den Bosch (regisseur) over Tussen Hier en Nu:

“In een wereld van woorden, beelden en bewegingen die elkaar met hoge snelheid opvolgen zoeken vijf spelers naar een tijdloze ruimte. Een onderzoek naar hoe we interacteren met elkaar, met digitale media en de wereld om ons heen.” Tussen Hier en Nu was mijn afstudeervoorstelling als van de opleiding docerend theatermaken op de HKU. Het is een immersieve voorstelling waarbij spelers en publiek samen op de vloer staan en in het moment van de voorstelling worden gebracht. Tussen Hier en Nu laat het constante ontstaan van het moment ervaarbaar worden.

build with: Processing

Loie2 is a remarkable monologue by a young artist trying to become herself by competing with the pioneer of modern dance, Loie Fuller. In this second part of the exploration of Loie and her sensational dress, the young artist finds out what suffocation by an idol means and where she herself has gone?

written and executed by Judith Schrijver music by Luc Debuyser costumes by Akelei Loos light by Cris Mollee choreography by Goda Zukauskaite produced by Lena Meijer co-produced by Ezra Bredius dramaturgie by Tjeerd Posthuma